Webrów dziś zwany Zduńską Wolą

Przemysłowe miasto nad Pichną leży w połowie driogi między Kaliszem a Łodzią, między Sieradzem a Pabianicami. Dzis liczy ponad 45tys. mieszkańców i jest największym miastem regionu. 

Początki miasta sięgają XIV wieku gdy istniała niewielkie osady Zduny i Wola. Z czasem złączone w jedną miejscowośc zwane były naprzemiennie Zdunami lub Wolą. Przez lata była to spokojna osada o skromnej zabudowie.

W początkach XIX wieku do miasta zaczęły napływać nowe inwestycje przemysłowe. Stało sie to za sprawą Stefana Prawdzic-Złotnickiergo właściciela miasta. Przepełniona i zagęszczona Łódź nie mogła wiele zaoferować fabrykantom a Zduńska Wola i owszem. Ponadto Prawdzic-Złotnicki zobowiązał sie do wybudowania fabryki zatrudniającej 60 tkaczy. Do miasta zaczęli napływać tkacze z Saksonii, Śląska i Łużyc a fabryki i warsztaty tkackie rosły jak grzyby po deszczu. Robotnicy potrzebowali domów więc zaczęto stawiać czynszowe kamienice i charakterystyczne drewniane domy tkackie. Tkaczy zwano webrami i to od nich przyjęto potoczną nazwę Zduńskiej Woli - Webrów.

Z początkiem XX wieku w mieście czynnych było kilkadziesiąt fabryk głównie tkalnie, szwalnie i manufaktury włókiennicze. Na ich potrzeby działały fabryki maszyn tkackich, zakłady zaopatrujące je w niezbędne półprodukty.

Po II wojnie światowej fabryczki połaczono w kilka większych zakładów. Przez lata zduńskowolskie zakłady "Wola", "Zwoltex", "Wolana", "Lipcowy Zryw", "Polkana", "Splot", "Polmatex - Wolma", "Izolacja" czy "Fadom" dawały zatrudnienie nie tylko Zduńkowolanom ale i mieszkańcxom okolicznych miast i wsi.

Dziś po przemyśle włókienniczym nie pozostało wiele. Ale został duch webrowskiego miasta nad Pichną z arcyciekawymi zabytkami.