Powiat legnicki

• 
• 

 

Powiat legnicki – powiat w Polsce (województwo dolnośląskie), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Legnica, które jednak samo stanowi osobne miasto na prawach powiatu i w skład powiatu legnickiego nie wchodzi. Powiat położony jest w centralnej części województwa dolnośląskiego.

W skład powiatu wchodzą:

• gminy miejskie: Chojnów
• gminy miejsko-wiejskie: Prochowice
• gminy wiejskie: Chojnów, Krotoszyce, Kunice, Legnickie Pole, Miłkowice, Ruja
• miasta: Chojnów, Prochowice

Przed 1 stycznia 1999 r. wszystkie gminy powiatu należały do województwa legnickiego. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 55 210 osób na powierzchni 744,60 km2. 

Serce Meklemburgii - czyli kilka słów o Schwerinie

• 
• 

Niespełna 5 h jazdy autem od stolicy Wielkopolski a więc całkiem blisko leży nieznany bliżej niemiecki land Meklemburgia-Pomorze Przednie. Mimo stosunkowo niewielkiej odległości jest on daleki i historycznie i turystycznie i klimatycznie od znanych nam Niemiec.

Sercem Meklemburgii, jego stolicą i najważniejszym miastem jest niespełna 100-tysięczny Schwerin. Nazwa skądinąd piękna ale w Polsce prawie niemalże nieznana (spytaliśmy kilkudziesięciu osób czy kojarzą ten rejon i nic). A to wielka szkoda bo jest tu naprawdę pięknie.

Ale do rzeczy. Schwerin jest jednym z najstarszych miast Niemiec - liczy sobie ponad 1200 lat!. Jako że nigdy nie był ośrodkiem przenysłu zbrojeniowego, znaczącym portem ani siedzibą wojsk uniknął zniszczeń wojennych i dziś może pochwalić się w pełni zachowaną, pięknie wyremontowaną starówką z licznymi budynkami.

W latach NRD znacząco się rozbudował (powstały wtedy olbrzymie osiedla z wielkiej płyty położone na południu i zachodzie miasta m.in. Neu Zippendorf, Grosser Dreesch, Lankow czy Krebsfoerden). Miasto przekroczyło liczbę 130000 mieszkańców. Po zjednoczeniu Niemiec i wyborze Schwerinu (mimo protestu dużo większego Rostocku) na stolicę nowego landu miasto rozwinęło się jako centrum administracyjne, kulturalne i turystyczne ale jednocześnie straciło sporą liczbę mieszkańców. Dziś Schwerin liczy 92000 mieszkańców i jest najmniejszą stolica landu w Niemczech.

Najciekawszym i najbardziej nas urzekającym miejscem jest stojący w centrum miasta gigantyczny zamek książąt meklemurskich. Pompatyczna, ociekająca ozdobami budowla powstała w II połowie XIX wieku w wyniku przebudowy historycznego, mającego korzenie romańskie zameczku stojącego na wyspie na jeziorze Schweriner See. W latach 1845 - 1857 czterech wybitnych architektów: Demmler, Stueler, Semper i Zwirner stworzyli arcydzieło europejskiego renesansu. Zamek wzorowano na znanej warowni Chambord nad Loarą we Francji. Schweriński zamek zapiera dech w piersiach: piękne ozdoby, liczne wieżyczki, wykusze mogą się podobać. Podobno wszystkich wieżyczek, wypustek, sterczyn i wykuszy jest 365 tyle co dni w roku. Warta uwagi jest grota nad brzegiem jeziora, małe ogrody zamkowe z licznymi figurkami, ławeczkami i ozdobami oraz oranżerią z XIX wieku.

Idąc z zamku zabytkowym XIX-wiecznym mostem wkraczamy na teren drugich - dużych ogrodów zamkowych. To piękne, nieomal idylliczne miejsce skłania do odpoczynku a jesteśmy zaledwie kilkaset metrów od serca stutysięcznego miasta!. Można tu przysiąść na ławce, wypić znakomite niemieckie piwo bądź inny napój i podziwiać wspaniałą panoramę stolicy Meklemburgii. Szczególnie ładnie wygląda ona o zachodzie słońca bądź w nocy, gdy setki lamp ulicznych i jupiterów oświetlają wszystkie historyczne budowle.

A co oprócz zamku warto zobaczyć w Schwerinie? Przede wszystkim Schwerin jest miastem jezior - w obrębie granic administarcyjnych jest ich aż 11 a największe to Schweriner See, które jest trzecim co do wielkości jeziorem Niemiec.

Warto pospacerować po ładnej, nieco prowincjonalnej starówce, warto zobaczyć budynki urzędowe, teatr, muzeum, tzw. marstal, siedzibę licznych urzędowych i samorządowych instytucji. Warto przejśc się po Rynku (gdzie stoi ratusz wzorowany na architekturze w stylu angielskich Tudorów oraz ogromna katedra z wysoką 117-metrową wieżą na którą koniecznie trzeba się wspiąc by podziwiać cudowną panoramę miasta.

Warto pospacerować wokół zbiornika Pffaffenteich, gdzie nad pięknie zorganizowanymi bulwarami stoją całe szeregi dumnych, XIX-wiecznych kamienic, monumentalny budynek neorenesansowego arsenału oraz elektrownia miejska.

Warto z pewnością rzucić się w gąszcz krętych, wąskich uliczek barokowej dzielnicy Schelfstadt, gdzie piękne XVII, XVIII i XIX wieczne kamienice puszczają do nas oko, warto zobaczyć dzielnice Pauluststadt i Werdervorstadt z XIX-wieczną zabytkową, zwartą zabudową kamieniczną.

Wreszcie warto choć na chwilę przysiąść w jednej z licznych kawiarni, restauracji na pysznej kawie, ciastku i wczuć się w rytm Florencji Północy. Do zobaczenia:)

 

Copyright by kochammiasta.pl

Prochowice

• 
• 

 

Prochowice są mało znanym miastem i słabo rozpowszechnionym jako ośrodek turystyczny. A szkoda. Bo jest to jedno z lepiej zachowanych i ciekawszych dolnośląskich miasteczek.

Urokliwa, pełna wdzięku starówka, prastare kościoły, liczne zabytkowe obiekty czy wreszcie arcyciekawy zamek piastowski powodują, że miasto z pewnością nadaje się na cel weekendowego wypadu. Zwłaszcza, że od stolicy regionu - Legnicy dzieli je zaledwie 18 km. A ci z Was, którzy tu przyjadą z pewnością nie pożałują, bowiem Prochowice to niemalże w pełni zachowane stare dolnośląskie miasteczko. A zatem do zobaczenia w Prochowicach!

Prochowice to niewielkie miasteczko leżące w południowo-zachodniej Polsce, w środkowej części województwa dolnośląskiego w powiecie legnickim w gminie Prochowice.

Miasto rozłożone jest na terenie Równiny Legnickiej i Pojezierza Legnickiego nad Kaczawą i Młynówką. Częściowo tereny gminy leżą na obszarze Wysoczyzny Średzkiej.

Miasto Prochowice położone jest na skrzyżowaniu ważnych dróg krajowych i wojewódzkich, zapewniających komunikację miejscowości z resztą kraju:

• drogi krajowej 36 z Ostrowa Wielkopolskiego do Lubina i Prochowic
• drogi krajowej 94 z Brzegu i Opola do Legnicy i Bolesławca
• drogi wojewódzkiej 292 z Głogowa i Ścinawy do Prochowic

Prochowice oddalone są od Legnicy o 18 km, od Wrocławia o 56 km, od Wałbrzycha o 63 km, od Poznania o 175 km, od Świdnicy o 57 km, od Lubina o 20 km, od przejścia granicznego z Niemcami o 110 km a z Czechami o 80 km. Miasto Prochowice zajmuje powierzchnię 9,85 km² i zamieszkane jest przez blisko 3700 osób.

         A jak wygląda miasto dziś? Po zakładach obuwniczych i skórzanych pozostały puste hale ale zabytkowe centrum wypiękniało, nabrało barw i życia. Nieopodal centrum na tyłach nieczynnego kościoła ewangelickiego tuż za Kaczawą stoją majestatyczne ruiny zamku.

Prochowicki zamek to pokaźna budowla zbudowana na planie czworoboku ze strzelistą wieżą widokową i sporym obiektem mieszkalnym oraz pięknym budynkiem bramnym ozdobionym wspaniałym, renesansowym portalem kamiennym. Zamek w Prochowicach powstał już w 1259 roku dzięki staraniom palatyna legnickiego Iko. On uzyskał tez szereg intratnych przywilejów dla miasta jak np. zwolnienie od jurysdykcji, zwolnienie z przywileju grodów. Warownia prochowicka wiele lat przechodziła w różne ręce aż w 1422 roku O. Zeidlitz poważnie przebudował gotycki obiekt. Wzmocnił mury, rozbudował fosę tak, że zamek pełnił funkcję obronnej twierdzy broniącej dostępu do miasta od strony rzeki Kaczawy. Zeidlitz tak się zapędził, że przebudował też pobliski kościół św. Andrzeja, szpital i szkołę. Zamek przez prawie dwa wieki był w niezmienionym stanie. W XVI wieku F. von Schoenach znacząco powiększył zamek a ten stał się okazałą rezydencją z budynkami mieszkalnymi, kaplicą zamkową i wspaniałym dziedzińcem. Kolejni właściciele rozbudowywali zamek m.in. ozdabiając wieżę attyką, dobudowując skrzydła mieszkalne czy dekorując portale wejściowe. Szczególnie w XVI i XVII wieku prochowicka warownia często zmieniała swych zarządców a tym samym i swój wygląd. Przebudowano ją m.in. na okazały pałac a na wieży umieszczono zegar. W 1740 roku miasto i zamek stały się własnością słynnego rodu Hohenzollernów a w 1820 roku zaniedbany obiekt sprzedano H. von Puecklerowi właścicielowi zamków m.in. w Bad Muskau. Pueckler odnowił i zmodernizował zamek. Częste zmiany właścicieli nie pozwoliły jednak na utrzymanie budowli w jednym porządku i stylu. Dopiero kolejni właściciele K. Strachwitz i R. von Mattencloit zadbali o konkretny remont, renowację i usystematyzowanie wyglądu budowli. Niestety następni właściciele porządek ten nieco zakłócili ale zagospodarowali zapomniane tereny zielone wokół zamku tworząc zeń piękny krajobrazowy park. Powstały liczne klomby m.in. na dnie fosy, zieleńce, zadrzewienia. Rozbudowano pawilony, gdzie prawdopodobnie mieściły się ogrody zimowe. W latach 30 – tych XX wieku w zamku mieściło się ośrodek wychowawczy dla trudnej młodzieży „Landjahrlager”. Ostatnie remonty przeprowadzono w 1835 i 1905 roku. W czasie I i II wojny światowej zamek uległ sporym zniszczeniom ale prawdziwa katastrofa spotkała zabytek po II wojnie światowej. Od 1960 roku zamek stał się własnością Państwa i teoretycznie rozpoczął się jego „remont”. W latach 80 – tych XX wieku działało tutaj nawet niewielkie muzeum miejskie sponsorowane przez miejscowe zakłady ale po upadku komunizmu w Polsce muzeum zamknęło swe podwoje. Zamek stojący na tyłach Zakładu Wyrobów Skórzanych „Proskór” i będący w niełasce kolejnych ekip rządzących, duma kilkudziesięciu pokoleń Prochowiczan, dzieło wielu sławnych architektów dosłownie rozpadał się na oczach. Popękane mury, odpadające tynki, wszechobecna dewastacja wołały o pomstę do niebios. Tylko szybka renowacja tej wspaniałej gotycko - renesansowej rezydencji mogła ją uratować od totalnej zagłady. Początkowo zamek wykupiła osoba prywatna (władze z lubością pozbyły się „balastu”) która niestety z powodu zawiłości administracyjnych i braku środków z zamkiem nie zrobiła nic. Dopiero nowy właściciel przystąpił w 2011 roku do remontu. Uzupełniano są ubytki w ścianach, remontowane wnętrza, wieża, malowana i rekonstruowane zdobienia i sztukaterie elewacji. Remontowany jest tez most, brama wejściowa do zamku, przekładane są podłogi. Obecnie udostępniony jest plac przed zamkiem, wstępnie wyremontowano wieżę (w przyszłości ma być ona dostępna) i położono nowe dachy. Po całkowitej renowacji zabytek będzie główną atrakcja turystyczną Prochowic.

Wokół zamku rozpościera się park krajobrazowy prze który leniwie przepływa rzeka kaczawa. To w jej nurtach od przeszło 700 lat przeghląda się zamek.

        Obok zamku i rzeki stoi ciekawy acz zaniedbany zamkowy kościół p.w. św. Andrzeja który jest najstarszym obiektem sakralnym w mieście – jego początki sięgają bowiem już 1217 roku. W 1426 roku wyeksploatowaną drewnianą świątynię zastąpiono nowym obiektem murowanym. W swej historii kościół dwukrotnie był przebudowywany w 1737 roku i w pierwszych latach XX wieku. Po zakończeniu II wojny światowej opuszczony kościół przestał pełnić funkcję religijną a na wiele lat stał się magazynem jednego z miejscowych zakładów. Zdewastowany, mocno podniszczony i wymagający kompleksowego remontu zabytek kilka lat temu wrócił we władanie kościoła. W 1991 roku wykonano podstawowy remont zapobiegający zawalenieu się zabytku ale nadal wymaga on pilnego remontu całościowego.

       Będąc w Prochowicach warto zajrzeć też na miejski rynek z kolorowymi kamieniczkami z XVIII i XIX wieku o kolorowych fasadach i ciekawych zdobieniach. Środek Rynku zajmuje XIX-wieczny ratusz z wieżyczką i sygnaturką mieszczący obecnie Urząd Miasta i Gminy Prochowice. 

      Przy wyjeździe z miasta na niewielkim wzgórzu stoi neogotycki ceglany kościół p.w. św. Jana Chrzciciela zbudowany dla katolików w 1847 roku.

 

       Więcej o Prochowicach, ich zabytkach, historii, kulturze dowiecie się z przewodnika "Prochowice i okolice" wydanego w 2017 roku. W celu jego nabycia prosimy o kontakt z nami

Polskie Rio de Janeiro...w lubuskiem

• 
• 

Każdy chciał by zobaczyć choć raz Rio de Janeiro…cóż dla wielu z Was pozostanie to zapewne marzeniem – Brazylia wszak jest tysiące kilometrów od Polski. Ale czy wiecie, że równie potężny i coraz bardziej słynny Chrystus jak ten z Rio jest też w Polsce?

Tak tak moi mili. Otóż do niedawna najwyższy posąg Chrystusa stał w... polskim Świebodzinie. Świebodzin to niewielkie miasteczko położone dokładnie w centrum województwa lubuskiego przy skrzyżowaniu dwóch ważnych tras komunikacyjnych autostrady A2 i trasy S3. Na wzgórzu tuż za miastem, nieopodal sanktuarium Miłosierdzia Bożego stoi sławny posąg. Powstał on w 2010 roku choć zamysł jego wzniesienia powstał już w 2001 roku. Statua ma aż 33 metry a wraz z pozłacaną koroną mierzy 36 metrów i przez wielu uznawana jest za najwyższą statuę Chrystusa na świecie. Od swego pierwowzoru w Rio de Janeiro jest od 3 m wyższa. Świebodzińska figura Chrystusa stoi na blisko 17 m kopcu i jest widoczna niemalże z każdego punktu miasta. Autorem posągu wykonanego z żelbetu jest K.Patecki, J. Marcinowski i M. Kłopoć. Warto przyjechać tu także wieczorem, kiedy jupitery oświetlają białą postać Chrystusa wydobywając całkiem nowe obrazy.

A jak już będziecie w Świebodzinie to warto zajrzeć do historycznego centrum bo zachowało ono w dużej mierze swój dawny charakter i zabytkową substancję. Mamy więc urokliwy rynek (pl. Jana Pawła II) z neorenesansowym ratuszem, nietypowy gotycki kościół św. Michała Archanioła, zamek joannitów z XVI wieku, liczne kamieniczki i budowle użyteczności publicznej z XIX wieku (szkoły, poczta, urząd miasta).

Warto tez zapoznać się z eksponatami zgromadzonymi w znajdującym się w ratuszu Muzeum Okręgowym, przysiąść na ustawionej obok ławeczce Niemena i wsłuchać się w rytm tego na wskroś europejskiego miasta, które jest tak blisko wielu z nas...